مکانیسم اثر

هیوسین به دلیل اثرات ضد موسکارینی، باعث شل شدن عضلات صاف حفرات شکمی و لگن می‌شود.

فارماكوكينتيك

تا حدودی از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود و طول مدت اثربخشی آن کوتاه‌تر از آتروپین است.

موارد منع مصرف هیوسین

 .۱به دلیل اثر گشاد کنندگی مردمک چشم، این دارو نباید در بیماران مبتلا به گلوکوم تجویز شود.
.۲این دارو در بیماران مبتلا به پورفیری نباید مصرف شود.

هشدارها

 .۱در افراد سالمند مبتلا به بیماری انسداد مجاری ادرار یا بزرگی پروستات با احتیاط مصرف شود.
.۲در موارد ابتلا به بیماری‌های زیر با احتیاط مصرف شود:

تاکیکاردی، نارسایی قلبی، انسداد فلجی روده، کولیت اولسروز و تنگی پیلور

عوارض جانبی هیوسین

بروز خشکی دهان، کاهش موقت تطابق چشم و گاهی تاکیکاردی از عوارض جانبی این دارو هستند.

نکات قابل توصیه

 .۱در طول مدت مصرف این دارو، به دلیل احتمال بروز خواب آلودگی از رانندگی و کار با ابزاری که نیاز به هوشیاری دارند، خودداری شود.
.۲محلول تزریقی این دارو را می توان با محلولهای تزریقی دکستروز و کلرور سدیم ۰/۹ درصد مخلوط کرد.

مقدار مصرف هیوسین

خوراکی:

بزرگسالان : ۲۰ میلی گرم ۴ بار در روز مصرف می‌شود.

کودکان : در کودکان ۱۲-۶ ساله مقدار ۱۰ میلی گرم سه بار در روز تجویز شود.

تزریقی: مقدار ۲۰ میلی گرم به صورت عضلانی و یا وریدی ( در اسپاسم شدید) تزریق می‌شود که در صورت لزوم پس از نیم ساعت قابل تکرار است.

شیاف:

بزرگسالان : روزی ۳-۱ شیاف در روز مصرف می‌شود.

کودکان: یک شیاف در روز مصرف می‌شود.

اشکال دارویی هیوسین

Tablet:۱۰ mg
Suppository: ۱۰ mg
Pediatric Suppository : ۷.۵ mg
Injection: ۲۰ mg/ml