دیلتیازم به خوبی از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود و به دلیل متابولیسم عبور اول از کبد، فراهمی زیستی آن تقریباً ۴۰ درصد می‌باشد. فراهمی زیستی با مصرف طولانی مدت و افزایش مقدار مصرف، افزایش می‌یابد. پیوند این دارو به پروتئین‌های پلاسما زیاد می‌باشد. نیمه عمر این دارو پس از مصرف یک مقدار واحد خوراکی ۳۰-۲۰ دقیقه و برای مقادیر مصرف تکراری و زیاد، تقریباً ۵ تا ۸ ساعت می‌باشد. نیمه عمر آن از راه تزریقی نیز تقریباً ۳.۴ ساعت است. اثر دیلتیازماز راه تزریقی طی ۳ دقیقه ( به منظور کاهش سرعت ضربان قلب یا تبدیل تاکی کاردی فوق بطنی حمله‌ای به ریتم سینوسی) و با مصرف قرص‌های معمولی پس از ۶۰-۳۰ دقیقه شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر با مصرف مکرر از راه خوراکی حدود ۲ هفته است و با تزریق سریع وریدی ۷-۲ دقیقه است. طول اثر دارو از راه خوراکی ۸-۴ ساعت، از راه تزریق سریع وریدی ۳-۱ ساعت و از راه انفوزیون مداوم وریدی ۱-۰.۵ ساعت است.

موارد منع مصرف دیلتیازم

این دارو در انسداد درجه ۲ یا ۳ دهلیزی بطنی ( مگر در مواردی که از ضربان‌ساز مصنوعی استفاده شده باشد)، کاهش شدید فشار خون، نارسایی عملکرد گره سینوسی-دهلیزی و سندرم Wolf – Parkinson – White همراه با فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- مقدار مصرف دیلتیازم در بیمارن مبتلا به مشکل کلیوی و کبدی باید کاهش داده شود.
۲- این دارو در صورت وجود برادیکاردی شدید، نارسایی قلبی، شوک کاردیوژنیک، انفارکتوس حاد میوکارد همراه با احتقان ریوی و حساسیت به داروهای مسدودکننده کانال کلسیمی با احتیاط فراوان مصرف شود.
۳- اندازه‌گیری فشار خون،‌ انجام آزمون ECG و اندازه‌گیری ضربان قلب در طول مصرف دارو ضروری است.

عوارض جانبی دیلتیازم

برادیکاردی، انسداد سینوسی-دهلیزی و دهلیزی – بطنی،‌ کاهش فشار خون، کسالت، سردرد، اختلالات گوارشی، برافروختگی و احساس گرما، ورم مچ پا از عوارض جانبی مهم دارو می‌باشند.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند. بلکه آن را کنترل می‌نماید، از این رو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
۳- کاهش دفعات بروز درد قفسه سینه ممکن است بیمار را تشویق به فعالیت بیش از حد کند. بنابراین، در مورد میزان تمرینات بدنی باید با پزشک مشورت شود.
۴- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سپماتیک که نیاز به نسخه ندارند باید خودداری شود.
۵- نبض بیمار باید کنترل شود و در صورتی که کمتر از ۵۰ بار در دقیقه باشد، مراجعه به پزشک ضروری است.
۶- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، در این صورت مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر شود.

اشکال دارویی دیلتیازم
Film-Coated-Scored Tablet: ۶۰mg
ForInjection: ۱۰۰mg
Capsule(SR): ۱۲۰mg
Coated Tablet(SR): ۱۲۰mg

فارماكوكينتيك

جذب هیدروکلروتیازید پس از مصرف خوراکی نسبتاً سریع است. این دارو به صورت تغییر نیافته و تقریباً به طور کامل از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود. نیمه عمر هیدروکلروتیازید ۶.۵ تا ۸.۱۴ ساعت می‌باشد و اثر مدری آن پس از ۲ ساعت شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر دارو ۴ ساعت و طول اثر آن ۱۲-۶ ساعت است. اثر کاهنده فشار خون این دارو پس از ۴-۳ روز ممکن است ظاهر شود، ولی برای رسیدن به اثر مطلوب ممکن است تا ۳ الی ۴ هفته زمان لازم باشد.

هشدارها

۱- این دارو در صورت وجود بی‌ادراری یا مشکل کلیوی و در نوزادان مبتلا به یرقان باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

۲- اندازه‌گیری فشار خون در طول درمان با این دارو در فواصل منظم ضروری است.

عوارض جانبی هیدروکلروتیازید

کاهش فشار خون وضعیتی، اختلالات خفیف گوارشی، کاهش توانایی جنسی، کمی پتاسیم، منیزیم و سدیم خون، زیادی کلسیم خون، آلکالوز همراه کمی کلرور خون، زیادی اسیداوریک خون، نقرس، افزایش قند خون و کلسترول پلاسما با مصرف دارو گزارش شده است.

نکات قابل توصیه

۱- این دارو زیادی فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید، از این رو مصرف این دارو ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.

۲- احتمال بروز کمی پتاسیم خون وجود دارد. بنابراین ممکن است مصرف پتاسیم اضافی در رژیم غذایی لازم باشد. بدون مشورت پزشک، رژیم غذایی نباید تغییر یابد.

۳- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه ندارند باید خودداری شود.

۴- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً نوبت مصرف بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر شود.

اشکال دارویی هیدروکلروتیازید

Scored Tablet: ۵۰mg

فارماكوكينتيك

جذب گوارشی انالاپریل حدود ۶۰ درصد است. این دارو پس از متابولیسم، به متابولیت فعال تبدیل می‌شود. اثر دارو پس از یک ساعت شروع می‌شود و پس از ۶-۴ ساعت به اوج خود می‌رسد. این دارو به میزان ۶۰ درصد از طریق کلیه و ۳۳ درصد از طریق مدفوع دفع می‌شود.

موارد منع مصرف انالاپریل

این دارو در بیماری کلیوی-عروقی و تنگی آئورت نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- این دارو در صورت وجود سابقه آنژیوادم، زیادی پتاسیم خون، تنگی شریان کلیه، پیوند کلیه و مشکل کلیوی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- در بیمارانی که تحت رژیم غذای شدیداً کم‌نمک قرار داشته یا دیالیز می‌شوند، کاهش ناگهانی در میزان آنژیوتانسین II به علت مصرف داروهای مهارکننده ACE ممکن است باعث کاهش ناگهانی و شدید فشار خون شود، علاوه بر این خطر نارسایی کلیه ناشی از مصرف داروهای مهار کننده ACE در بیمارانی که سدیم و حجم خون آنها کاهش یافته یا در بیمارانی که مبتلا به نارسایی احتقانی قلب هستند، افزایش می‌یابد.
۳- در طول درمان با این دارو، اندازه‌گیری فشار خون در فواصل منظم ضروری است.

عوارض جانبی انالاپریل

کاهش فشار خون، سرگیجه، سردرد، تهوع(و گاهگاهی استفراغ)، کرامپ عضلانی، خشکی مداوم دهان، ناراحتی گلو، تغییرات صدا و حس چشایی، التهاب مخاط دهان، سوء هاضمه، درد شکم، مشکل در کلیه، افزایش پتاسیم خون، آنژیوادم، کهیر، بثورات جلدی و حساسیت مفرط و اختلالات خونی با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارويي

مصرف همزمان این دارو با داروهای بیهوش‌کننده، اثر کاهنده فشار خون را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است اثر پایین‌آورنده فشار خون انالاپریل را کاهش داده و خطر نارسایی کلیه را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان این دارو با سیکلوسپورین، خطر بروز افزایش پتاسیم خون بالا می رود. در صورت مصرف همزمان انالاپریل با داروهای مدر نگهدارنده پتاسیم و مکمل‌های پتاسیم، احتمال بروز افزایش پتاسیم خون وجود دارد. همچنین داروهای مدر ممکن است باعث افزایش اثر کاهنده فشار خون انالاپریل شوند. در صورت مصرف همزمان لیتیم با انالاپریل، دفع لیتیم کاهش یافته و غلظت آن در پلاسما افزایش می‌یابد. مصرف همزمان الکل و داروهای مدر یا انالاپریل ممکن است باعث تشدید اثرات کاهنده فشار خون شود.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف همزمان این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید. از این رو مصرف این دارو ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
۳- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک، که نیاز به نسخه ندارند، باید خودداری شود.
۴- طی مصرف این دارو، رعایت رژیم غذایی و محدودیت مصرف سدیم اهمیت دارد.
۵- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر شود.

اشکال دارویی انالاپریل
‏Tablet: ۵mg، ۲۰mg

موارد منع مصرف کاپتوپریل

کاپتوپریل در بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی-عروقی و تنگی آئورت نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- در موارد زیر این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود: افراد دارای سابقه آنژیوادم، زیادی پتاسیم خون، تنگی شریان کلیه، پیوند کلیه و مشکل کلیوی.

۲- در بیمارانی که تحت رژیم غذایی شدیداً کم‌نمک قرار داشته یا دیالیز می‌شوند، کاهش ناگهانی در میزان آنژیوتانسین ll به علت مصرف داروهای مهارکننده ACE ، ممکن است باعث کاهش ناگهانی و شدید فشار خون شود. علاوه بر این خطر نارسایی کلیه ناشی از مصرف دروهای مهارکننده ACE در بیمارانی که سدیم و حجم خون آنها کاهش یافته یا در بیمارانی که مبتلا به نارسایی احتقانی قلب هستند، افزایش می‌یابد.

۳- در طول درمان زیادی فشار خون با کاپتوپریل، اندازه‌گیری فشار خون در فواصل منظم ضروری است.

عوارض جانبی کاپتوپریل

کاهش فشار خون، سرگیجه، سردرد، تهوع(و گاهگاهی استفراغ)، کرامپ عضلانی، خشکی مداوم دهان، سرفه، تغییرات صدا و حس چشایی، التهاب مخاط دهان، سوء هاضمه، درد شکم، مشکل کلیوی، افزایش پتاسیم خون، آنژیوادم، کهیر، بثورات جلدی، حساسیت مفرط و اختلالات خونی از عوارض مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي

مصرف همزمان این دارو با داروهای بیهوش‌کننده،‌ اثر کاهنده فشار خون را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است اثر پایین‌آورنده فشار خون کاپتوپریل را کاهش داده و خطر نارسایی کلیه را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان این دارو با سیکلوسپورین، خطر بروز زیادی پتاسیم خون افزایش می‌یابد. در صورت مصرف همزمان کاپتوپریل با داروهای مدر نگه‌درانده پتاسیم و مکمل‌های پتاسیم، احتمال بروز زیادی پتاسیم خون وجود دارد. همچنین داروهای مدر ممکن است باعث افزایش اثر کاهنده فشار خون، کاپتوپریل شوند. در صورت مصرف همزمان لیتیم یا کاپتوپریل، دفع لیتیم کاهش یافته و غلظت آن در پلاسما افزایش می‌یابد. مصرف همزمان الکل و داروهای مدر با کاپتوپریل ممکن است باعث تشدید اثرات کاهنده فشار خون شود.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.

۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند، اما آن را کنترل می‌نماید. از این رو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.

۳- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه ندارند، باید خودداری شود.

۴- طی مصرف این دارو، رعایت رژیم غذایی و محدودیت مصرف سدیم اهمیت دارد.

۵- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت از دو برابر کردن مقدار مصرف دارو باید خودداری شود.

اشکال دارویی کاپتوپریل

Tablet: ۲۵ mg، ۵۰mg

مکانیسم اثر

آملودیپین باعث مهار انتقال کلسیم به داخل سلول‌های عضله قلب و عضلات صاف جدار عروق می‌شود.

فارماكوكينتيك

آملودیپین پس از تجویز به فرم خوراکی به خوبی جذب می‌شود. فراهم زیستی دارو حدود ۶۵-۶۰% است. دارو به میزان ۹۷.۵% به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود. نیمه عمر دارو ۳۵ تا ۵۰ ساعت است و به طور وسیعی در کبد متابولیزه می‌شود.

موارد منع مصرف آملودیپین

در صورت بروز بیش حساسیتی نباید از این دارو استفاده کرد.

عوارض جانبی آملودیپین

سردرد، سرگیجه، بی‌خوابی، برافروختگی، تپش قلب، درد قفسه سینه، تهوع، درد شکم، یبوست و تب از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي آملودیپین

۱- مصرف همزمان این دارو با آدنوزین خطر بروز برادیکاردی را افزایش می‌دهد.

۲- مصرف همزمان این دارو با گریپ فوروت سطح خونی آملودیپین را افزایش می‌دهد.

نکات قابل توصیه

۱- پزشک، داروساز، پرستار یا دندانپزشک خود را از مصرف این دارو مطلع سازید.
۲- برای جلوگیری از احساس سرگیجه، نشستن و برخاستن به آرامی‌ انجام شود.
۳- فشار خون خود را به طور منظم چک کنید.
۴- به ندرت ممکن است در شروع این دارو یا با افزایش دوز آن احساس درد قفسه سینه پیدا کنید. در صورت بروز با پزشک خود مشورت کنید.
۵- در صورت بارداری یا شیردهی یا قصد به آن به پزشک اطلاع دهید.

مکانیسم اثر لوراتادین

اثرات آنتی هیستامین در لوراتادین به علت رقابت با هیستامین در اتصال به گیرنده H۱است. کاربرد آن در کاهش علائم ناشی از آسم آلرژیک ممکن است به دلیل جلوگیری از اثرات انقباضی هیستامین بر برونش‌ها در این بیماران باشد.

فارماكوكينتيك

نیمه عمر آن ۳ تا ۲۰ساعت است. زمان لازم برای شروع اثر آن ۱ تا ۳ ساعت و طول مدت اثر آن حدود ۲۴ ساعت است. متابولیسم دارو کبدی است و به متابولیت فعال تبدیل می‌شود.

اشکال دارویی لوراتادین

Tablet: ۱۰mg
Syrup:۱ mg/ ml.

موارد استفاده کلماستین

کلماستین در درمان علامتی رینیت آلرژیک فصلی یا دایمی التهاب آلرژیک ملتحمه، خارش ناشی از واکنش های آلرژیک و کهیر و به عنوان درمان کمکی شو ک آنلافیلاکتیک به کار می رود.

مکانیسم اثر

اثر ضد آلرژی آن ناشی از رقابت با هیستامین برای اتصال به گیرنده های H۱ است .

فارماكوكينتيك

کلماستین به خوبی از طریق تزریق یا خوراکی جذب می شود. متابولیسم آن کبدی استو زمان شروع اثر شکل خوراکی آن بین ۶۰- ۱۵ دقیقه است و طول مدت اثر آن حدود ۱۲ ساعت می باشد که از راه کلیوی دفع می شود.

هشدارها

احتمال بروز سرگیجه، اختلال شناخت و کاهش فشار خون ناشی از مصرف این دارو در بیماران سالخورده بیشتر است .

عوارض جانبی کلماستین

عوارض شایع آن شامل خواب آلودگی و غلیظ شدن تر شحات نایژه است.

تداخل دارويي

در صورت مصرف همزمان با دارو های پایین آورنده فشار خون و دارو های مضعف CNS ممکن است اثر آنها افزایش یابد. مصرف این دارو با داروهای سمی برای گوش ممکن است علایم مسمومیت گوشی آنها از جمله وزوز گوش را بپوشاند.

نکات قابل توصیه

۱- به منظورکاهش تحریک گوارشی، این دارو همراه با غذا، آب یا شیر مصرف شود .
۲- احتمال بروز خواب آلودگی بعد از مصرف این دارو وجود دارد. بنابرین از کار با آلاتی که نیازمند هوشیاری است، مانند رانندگی خوداری شود.

اشکال دارویی کلماستین
Tablet:۱mg
Injection:۲mg/۲ml

مکانیسم اثر

اثرات آنتی‌هیستامین این دارو به علت رقابت با هیستامین در اتصال به گیرندهH۱ است. کاربرد آن در کاهش علایم ناشی از آسم آلرژیک ممکن است به دلیل جلوگیری از اثرات انقباضی هیستامین در برونش‌ها در این بیماران باشد.

فارماكوكينتيك

اثر  ستریزین حداکثر یک ساعت بعد از مصرف ظاهر می‌شود. در صورت مصرف با غذا سرعت جذب دارو کاهش می‌یابد.

نکات قابل توصیه 

این دارو ممکن است باعث منگی شود.

مقدار مصرف ستریزین

در بزرگسالان به عنوان آنتی هیستامین مقدار ۵ تا ۱۰ میلی‌گرم روزانه مصرف می‌شود.
کودکان: در کودکان ۶-۲ سال ۲/۵ میلی گرم روزانه تا حداکثر ۵ میلی‌گرم روزانه مصرف می‌شود.

اشکال دارویی ستریزین

F.S.Tablet:۵mg
F.S.Tablet:۱۰mg

مکانیسم اثر

به نظر می‌رسد که اثر این دارو به واسطه افزایش جریان خون جلدی ناشی از گشادی عروق، تحریک فولیکول‌های مو از وضعیت استراحت به رشد فعال و تحریک سلول‌های فولیکول مو باشد.

فارماكوكينتيك

مقدار ناچیزی از مینوکسیدیل موضعی از طریق پوست سالم جذب می‌شود. ۳/۹-۱/۶% از کل داروی استعمال شده، به صورت سیستمیک جذب می‌شود و چنانچه دارو بر پوست ملتهب به کار برده شود جذب افزایش می‌یابد. اثر دارو حداقل چهار ماه پس از شروع درمان دو بار در روز با داروی ۲% و دو ماه برای داروی ۵% شروع شده و طی یک سال به حداکثر می‌رسد. به نظر می‌رسد که ۴-۳ ماه پس از قطع درمان، موهای جدید حاصل از درمان شروع به ریزش نمایند و پیشرفت ریزش مو مجدداً از سر گرفته شود. تقریباً ۹۵% از دارویی که به طور سیستمیک جذب شده است طی چهار روز از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود.

هشدارها

۱- در صورت وجود بیماری‌های قلبی-عروقی، افزایش فشار خون، التهاب یا جراحت پوست از قبیل پسوریازیس پوست سر یا آفتاب‌ سوختگی شدید دارو باید با احتیاط مصرف شود.
۲- فشار خون،‌ ضربان قلب و وزن بیماران تحت درمان با مینوکسیدیل موضعی را باید تحت نظر قرار داد.
۳- مصرف مکرر مینوکسیدیل موضعی ممکن است منجر به جذب سیستمیک آن و بروز عوارض جانبی شود

عوارض جانبی مینوکسیدیل

بروزمشکلات نادری همچون واکنش آلرژیک (بثورات جلدی و ورم صورت)، خارش، تشدید طاسی، سوختن پوست سر، سرگیجه، اگزما، التهاب فولیکول‌ها، سردرد، کاهش توانایی جنسی، خستگی، اختلالات بینایی، احتباس آب و سدیم و کاهش دقت بینایی با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارويي

مصرف همزمان مینوکسیدیل موضعی با فرآورده‌های حاوی کورتیکواستروئیدها، مشتقات نفتی و یا رتینوئیدها ممکن است با افزایش نفوذپذیری استراتوم کورنئوم باعث تشدید جذب جلدی دارو شود. مصرف همزمان مینوکسیدیل موضعی و سیستمیک به دلیل احتمال جذب سیستمیک داروی موضعی، ممکن است خطر سمیت آن را افزایش دهد.

نکات قابل توصیه

۱- به دلیل خطر جذب سیستمیک، دارو بیشتر از مقادیر و دفعات توصیه شده و یا بر سایر نقاط بدن استعمال نشود.
۲- از استعمال سایر فرآرده‌های پوستی بر نواحی تحت درمان با دارو اجتناب شود.
۳- از تماس دارو با چشم‌ها، بینی یا دهان خودداری شود. در صورت تماس اتفاقی، نواحی آلوده با مقادیر زیاد آب شستشو داده شوند.
۴- دست‌های آغشته به دارو بلافاصه پس از استعمال شستشو داده شوند. برای تسریع در خشک کردن موها از سشوار استفاده نشود.
۵- ریزش مو ممکن است تا دو هفته پس از شرع درمان ادامه یابد ولی چنانچه بیشتر ادامه یافت، باید به پزشک اطلاع داده شود. چنانچه رشد مو پس از گذشت ۴ ماه از شروع درمان بهتر نشد، ادامه درمان باید مورد تجدید نظر قرار گیرد.

مقدار مصرف

بزرگسالان تا سن ۶۵ سالگی: بدون توجه به میزان نواحی بدون مو، یک تا حداکثر دو میلی‌لیتر از محلول ۲% دو بار در روز بر فرق سر استعمال می‌شود.

اشکال دارویی مینوکسیدیل

Topical Solution: ۲%، ۵%

مکانیسم اثر پرمترین

پرمترین با اثر بر غشا سلول‌های عصبی انگل و اختلال در هدایت کانال‌های سدیمی باعث رپلاریزاسیون تأخیری و فلج حشره خواهد شد. دارو دارای اثر شپش‌کشی و تخم‌‌کشی بر علیه شپش انسانی می‌باشد.

فارماكوكينتيك

در صورت مصرف کرم، کمتر از ۲% جذب خواهد شد. مقدار جذب شده به سرعت به متابولیت‌های غیرفعال تبدیل و از طریق ادرار دفع می‌شود.

موارد منع مصرف پرمترین

در صورت بروز حساسیت مفرط به یکی از اجزاء فرآورده، نباید مصرف شود.

عوارض جانبی پرمترین

خارش، سوزش، قرمزی، ادم و بی‌حسی از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

نکات قابل توصیه

۱- این فرآورده‌ها فقط برای مصرف خارجی هستند. از تماس فرآورده با چشم‌ها جلوگیری شود و در صورت تماس، بلافاصله چشم به طورکامل شستشو داده شود.
۲- درمان با پرمترین باعث تشدید علائم عفونت انگلی (خارش، قرمزی و ادم) می‌شود.
۳- قبل از مصرف، فرآورده را تکان دهید.

مقدار مصرف پرمترین

درمان جرب یا گال: از پوست سر تا کف پا به طور کامل باید با فرآورده ماساژ داده شود. برای شیرخواران پوست سر، پیشانی و گردن تحت درمان قرار گیرد. کرم بعد از ۱۴-۸ ساعت برطرف شود. معمولاً یک بار مصرف به میزان ۳۰ گرم برای بزرگسالان کافی است.
درمان عفونت شپش سر: بعد از شستشوی مو با شامپو و خشک کردن، حجم کافی از مایع برای اشباع موها و فرق سر به کار رود. بعد از ده دقیقه می‌توان موها را شست.

اشکال دارویی پرمترین

Shampoo: ۱%
Cream Rinse: ۱%

مکانیسم اثر امپرازول

این دارو با مهار پمپ K+/H+/ATPase باعث مهار تولید اسید در معده میشود.

فارماكوكينتيك

جذب امپرازول سریع است و دارو با کاهش اسید معده به جذب خود کمک می کند. متابولیسم آن کبدی است و ازطریق کلیه دفع می شود. نیمه عمر آن بین ۱-۰.۵ ساعت می باشد.

هشدارها

این دارو باید در بیماران مبتلا یا دارای سابقه ابتلای به بیماری مزمن کبدی، با احتیاط مصرف شود.

عوارض جانبی امپرازول

از عوارض شایع این دارو می توان سردرد، اسهال، بثورات جلدی، کهیر و سرگیجه را نام برد.

تداخل دارويي

مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد انعقاد خوراکی مانند وارفارین باعث افزایش اثر وارفارین می شود. مصرف همزمان این دارو با دیازپام و داروهای ضد صرعمثل فنی توئین باعث افزایش اثر آن می شود.

نکات قابل توصیه

۱. در صورت بروز سوءهاضمه، اسهال و کهیر طی درمان، به پزشک مراجعه شود.
۲. در صورت اثبات وجود سرطان معده از مصرف این دارو باید خودداری شود.
۳. کپسول دارو باید بلافاصله قبل از غذا و ترجیحاً در صبح مصرف شود.
۴. مصرف این دارو در کودکان توصیه نمی شود.

اشکال دارویی امپرازول
Capsule: ۲۰ mg

مکانیسم اثر

این دارو از طریق رقابت با هیستامین در سطح گیرنده های H۲ در سلول های جداره ای، ترشح پایه ای اسید معده و همچنین تحریک ترشح اسید توسط غذا، پنتاگاستریل و سایر محرکهای ترشح اسید معده را مهار می کند.

فارماكوكينتيك

فاموتیدین به سرعت ولی به طور ناقص ۴۵-۴۰ درصد از طریق مجرای گوارش جذب می شود و به میزان کمی در اولین عبور کبدی خود متالیزه می شود. اتصال دارو به پروتئین های پلاسما کم است. اوج غلظت سرمی آن طی اثر دارو ۱۲-۱۰ ساعت می باشد و بیشتر دارو به صورت تغییر نیافته از طریق کلیه دفع می شود.

هشدارها

۱. بیمارانی که به سایمتیدین عدم تحمل نشان می دهند، ممکن است این دارو را نیز تحمل نکنند.
۲. در صورت وجود مشکل کبدی یا کلیوی، با احتیاط مصرف شود.
۳. به طور کلی مصرف داروهای مسدد گیرنده H۲ بندرت برای بیش از ۸ هفته ضروری است. برای مصارف طولانی مدت این داروها مطالعه ای صورت نگرفته است.

عوارض جانبی فاموتیدین

عوارض این دارو شایع نیست و بیشتر شامل اسهال، یا یبوست، سرگیجه یا سردرد و نفخ شکم می باشد.

تداخل دارويي

جذب این دارو در حضور آنتی اسیدها کاهش می یابد. با وجود آنکه فاموتیدین در مقایسه با سایمتیدین یک مهار کننده ضعیف تر برای آنزیم های کبدی است، اما باید در مصرف همزمان سایر داروها با این دارو احتیاط کرد.

نکات قابل توصیه فاموتیدین

۱. کشیدن سیگار باعث کاهش اثر این دارو می شود.
۲. برای بیماران سالخورده یا مبتلا به نارسایی کبدی یا کلیوی ممکن است به کاهش مقدار مصرف دارو نیاز باشد.

اشکال دارویی فاموتیدین
Film Coated Tablet: ۲۰ mg
Film Coated Tablet: ۴۰ mg

مکانیسم اثر

این دارو از طریق رقابت با هیستامین در سطح گیرنده های H۲ در سلول های جداره ای، ترشح اسید توسط غذا، پنتاگاسترین و سایر محرکهای ترشح اسید معده را مهار می کند.

فارماكوكينتيك

سایمتیدین به خوبی و به سرعت از طریق دستگاه گوارش جذب می شود. متابولیسم آن کبدی است و در حدود ۴۰-۳۰ درصد دارو در اولین عبور از کبد بی اثر می شود. نیمه عمر آن ۳-۲ ساعت است و حداکثر غلظت پلاسمایی پس از ۹۰-۴۵ دقیقه پس از تجویز خوراکی آن حاصل می شود.

هشدارها

۱. در بیماران سالخورده احتمال کاهش کلیرانس کلیوی و افزایش غلظت سرمی دارو وجود دارد.
۲. در سیروز کبدی و ناراحتی های کلیوی متوسط تا شدید خطر بروز عوارض جانبی به خصوص عوارض عصبی دارو وجود دارد.
۳. مسدد گیرنده H۲ عوارض سرطان معده را ممکن است بپوشاند لذا در افراد میانسال کنترل متناوب جهت سرطان ضروری بنظر می رسد.
۴. به طور کلی مصرف سایمتیدین و سایر مسددهای گیرنده H۲ برای پیش از ۸ هفته بندرت ضروری است. برای مصارف طولانی مدت این داروها مطالعه ای صورت نگرفته است.

عوارض جانبی سایمتیدین

اختلال شناخت ( برگشت پذیر)، اختلالات خونی، خستگی یا ضعف غیر عادی، ضربان آهسته، سریع و نامنظم قلب ( بویژه با تزریق وریدی مقادیر زیاد دارو) ، کاهش توانایی جنسی، اسهال، سرگیجه یا سردرد، کرامپ عضلانی، کچلی، بثورات جلدی، تورم پستان در زنان و مردان، آسیب برگشت پذیر کبد یا کلیه با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارويي سایمتیدین

جذب سایمتیدین در حضور آنتی اسیدها کاهش می یابد. متابولیسم داروهای ضد انعقاد خوراکی، بنزودیازپین ها به خصوص کلردیازپوکساید و دیازپام، مترونیدازول، فنی توئین، پروپانولول و گزانتین ها در صورت مصرف همزمان با سایمتیدین کاهش می یابد. سایمتیدین ممکن است دفع پروکائین آمید، آمیودارون و کینیدین را کاهش دهد.

نکات قابل توصیه

۱. بهتر است این دارو با هر وعده غذا و قبل از خواب مصرف شود.
۲. احتمال تشدید درد مفاصل پس از تزریق دارو وجود دارد.
۳. آمپول تزریقی وریدی سایمتیدین با سرمهای تزریقی سازگار است.
۴. تزریق وریدی مقادیر زیاد این دارو توصیه نمی شود زیرا خطر بروز آریتمی قلبی وجود دارد.
۵. کشیدن سیگار باعث کاهش اثر این دارو می شود.

اشکال دارویی سایمتیدین
Film Coated Tablet : ۲۰۰ mg
Syrup: ۲۰۰ mg/۵ ml
Injection:۲۰۰ mg/۲ ml

مکانیسم اثر رانیتیدین

این دارو در رقابت با هیستامین در سطح گیرنده‌های H۲ در سلول‌های جداره‌ای ترشح اسید معده توسط غذا، پنتاگاسترین و سایر محرک‌های ترشح اسید معده را مهار می‌کند.

فارماكوكينتيك

رانیتیدین به سرعت از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود و در اولین عبور کبدی متابولیزه می‌شود. اوج غلظت سرمی آن در حدود ۳-۲ ساعت پس از مصرف می‌باشد. طول اثر دارو برای کاهش ترشح اسید ۴ ساعت و در هنگام شب حدود ۱۲ ساعت می‌باشد. این دارو از طریق کلیه دفع می‌شود.

هشدارها

۱. بیمارانی که به سایمتیدین عدم تحمل نشان می‌دهند، ممکن است این دارو را نیز تحمل نکنند.
۲. در سیروز کبدی و ناراحتی‌های کلیوی متوسط تا شدید خطر بروز عوارض جانبی به خصوص عوارض عصبی دارو وجود دارد.
۳. مصرف این دارو بیش از ۱۲ هفته مداوم توصیه نمی‌شود.

عوارض جانبی رانیتیدین

عوارض این دارو بیشتر شامل اسهال یا یبوست، سرگیجه یا سردرد و نفخ شکم است.

تداخل دارويي

جذب این دارو در حضور آنتی اسیدها کاهش می‌یابد.
با وجود آنکه رانیتیدین در مقایسه با سایمتیدین یک مهار کننده ضعیف کننده‌تر آنزیم‌های کبدی است، با این وجود در مصرف همزمان سایر داروها با این دارو باید احتیاط کرد.

نکات قابل توصیه

۱. کشیدن سیگار باعث کاهش اثر این دارو می‌شود.
۲. در بیماران سالخورده یا مبتلا به نارسایی کبدی یا کلیوی ممکن است به کاهش مقدار مصرف دارو نیاز باشد.

اشکال دارویی رانیتیدین

Film Coated Tablet (as HCL): ۱۵۰ mg
Injection (as HCL): ۲۵ mg/ml

مکانیسم اثر

کلوتریمازول با مهار ساخت ارگوسترول آسیب رساندن به غشاء سلولی قارچ و تغییر در نفوذپذیری آن، باعث خروج عناصر ضروری داخل سلولی می‌شود.

فارماكوكينتيك

جذب سیستمیک این دارو بعد از مصرف پوستی کم است ولی بعد از مصرف از راه مهبل به میزان ۱۰-۳ درصد جذب می‌شود.

هشدارها

از تماس دارو با چشم خودداری شود.

نکات قابل توصیه

۱- رعایت نکات بهداشتی مانند استفاده از لباس زیر نخی و یا استفاده از کاندوم در هنگام مقاربت به درمان کمک می‌کند.
۲- در صورت مصرف دارو برای درمان کاندیدیاز، از به کار بردن پانسمان بسته در موضع خودداری شود.
۳- در صورت عدم پاسخ به درمان بعد از اطمینان از عدم وجود سایر پاتوژن‌ها، دوره درمان ممکن است مجدداً تکرار شود.

مقدار مصرف کلوتریمازول

موضعی: روزی ۲ بار صبح و عصر از محلول یا کرم بر موضع مالیده شود.
قرص واژینال: در بیماران غیر باردار ۲۰۰ میلی‌گرم ترجیحاً قبل از خواب به مدت ۳ روز یا ۱۰۰ میلی‌گرم به مدت ۷ روز مصرف می‌شود.
کرم واژینال: مقدار ۵۰ میلی‌گرم یک اپلیکاتور از کرم یک درصد، ترجیحاً قبل از خواب به مدت ۱۴-۶ روز استفاده می‌شود.

اشکال دارویی کلوتریمازول

Topical Cream : ۱

مکانیسم اثر مبندازول

مبندازول موجب تخریب میکروتوبول‌های سیتوپلاسمی انگل و درنتیجه مهار برداشت گلوکز توسط کرم بالغ و در نهایت مرگ انگل می شود.

فارماكوكينتيك

این دارو، تا حد کمی از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود. با این حال جذب خوراکی دارو در هنگام خوردن غذا، به ویژه غذاهای چرب، افزایش می‌یابد. دفع این دارو عمدتاً از طریق کلیه صورت می‌گیرد.

هشدارها

۱- در صورت ابتلای بیمار به مشکلات کبدی، این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- در درمان کرمک، قبل از شروع درمان و یک هفته پس از آن، باید ناحیه اطراف مقعد به منظور یافتن تخم کرم، به ویژه در بیمارانی که علایم عفونت درآنها پایدار است، بررسی شود.
۳- آزمون مدفوع در درمان ابتلا به کرم‌های گرد، شلاقی و کاپیلاریاز، قبل و ۳-۱ هفته پس از درمان به منظور تعیین کارایی درمان ضروری است.
۴- شمارش کامل گلبول‌های خون در اولین ماه درمان با این دارو ضروری است.

عوارض جانبی

به ندرت درد شکم، اسهال و واکنش‌های حساسیت مفرط ( شامل گزانتوم، بثورات جلدی، کهیر و آنژیوادم )، با مصرف این دارو گزارش شده است.

نکات قابل توصیه

 -۱ درصورت مصرف این دارو برای درمان کرمک بهتر است تمام افراد خانواده به طور همزمان درمان شوند. همچنین، شستن لباس‌های خواب و رختخواب بعد از درمان با دارو ضروری است تا بیماری دوباره عود نکند.
-۲در درمان آلودگیهای داخل بافت‌ها(مانند کیست ها)، این دارو در مقادیر زیاد همراه با غذا، به ویژه غذاهای چرب باید مصرف شود تا مقدار بیشتری از دارو جذب شود.
-۳بیماران مبتلا به آلودگی کرم‌های قلاب‌دار و شلاقی، باید به صورت مکمل مقادیری آهن دریافت کنند.
-۴قرص های مبندازول را باید کاملاً جوید و با مقداری آب مصرف نمود.

مقدار مصرف مبندازول

بزرگسالان و کودکان: مبندازول در درمان آلودگی به کرم‌های نخی‌(‌مانند کرمک‌) در بزرگسالان و کودکان با سن بیشتر از ۲ سال به مقدار ۱۰۰ میلی گرم در یک نوبت مصرف می‌شود. در صورت بروز مجدد عفونت، ممکن است یک مقدار مصرف ثانویه ۳-۲  هفته بعد ضروری باشد. مصرف دارو در کودکان با سن کمتر از ۲ سال توصیه نمی‌شود. مقدار مصرف دارو در درمان آلودگی به کرم‌های شلاقی، کرم‌های گرد ،آسکاریس و کرم‌های قلاب‌دار در بزرگسالان و کودکان با سن بیشتر از ۲ سال۱۰۰ میلی گرم دو بار در روز برای ۳ روز می‌باشد.

اشکال دارویی مبندازول

Chewable Tablet : ۱۰۰ mg

مکانیسم اثر آلبندازول

آلبندازول باعث تغییرات تخریبی در سلول‌های جدار روده کرم و درنتیجه کاهش تولید انرژی در انگل و مرگ آن می‌شود.

فارماكوكينتيك

جذب این دارو از طریق خوراکی کم و نامنظم است که در صورت مصرف همزمان دارو با غذاهای چرب افزایش می‌یابد. این دارو پس از جذب، در مایع مغزی-نخاعی، صفرا و کیست هیداتید منتشر می‌شود. آلبندازول در کبد به سرعت و به طور گسترده به متابولیت‌های فعال متابولیزه می‌شود. اوج غلظت سرمی دارو ۴-۲ ساعت پس از مصرف خوراکی به دست می‌آید. نیمه عمر آن پس از مصرف یک مقدار واحد ۱۵-۸ ساعت است. دفع دارو پس از جذب عمدتاً کلیوی است.

هشدارها

۱- این دارو در بیماران مبتلا به مشکل کبدی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- انجام آزمایشهای مربوط به کبد و شمارش سلول‌های خون قبل از شروع درمان و دوبار در طول هر دوره درمان با مقادیر زیاد یا به مدت طولانی، ضروری است.

عوارض جانبی آلبندازول

اختلالات گوارشی ، سردرد، سرگیجه، تغییر در آنزیم های کبدی، به ندرت آلوپسی برگشت ناپذیر، تب، بثورات جلدی و اختلالات خونی از عوارض مصرف این دارو هستند. در صورت نشت مایع در کیست هیداتید احتمال بروز شوک آلرژیک وجود دارد.

نکات قابل توصیه

۱- این دارو را باید همراه با غذاهای چرب مصرف کرد.
۲- دوره درمان با این دارو باید کامل شود. در آلودگی‌های شدید دوره درمان ممکن است ۳-۲ هفته طول بکشد.

اشکال دارویی آلبندازول
Suspension : ۴۰۰mg/۱۰ml
Tablet : ۲۰۰mg
Tablet : ۴۰۰mg

فارماكوكينتيك

حدود ۹۰ درصد دارو از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود. پیوند دارو به پروتئین‌های پلاسما خیلی زیاد است. متابولیسم دارو کبدی بوده و نیمه‌عمر آن ۵-۳ ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر ۱.۵-۱ ساعت و دفع دارو کلیوی است.

موارد منع مصرف پروپرانولول

پروپرانولول در شوک قلبی، نارسایی آشکار قلب، بلوک درجه دو یا سه دهلیزی-بطنی، برادیکاردی سینوسی و کاهش فشار خون سیستولیک به کمتر از ۱۰۰ میلی‌متر جیوه(برای پیشگیری از انفارکتوس مجدد میوکارد) نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- مصرف این دارو در صورت وجود سابقه آلرژی، آسم نایژه‌ای، آمفیزیم یا برونشیت غیرآلرژیک، نارسیایی احتقانی قلب، دیابت، پرکاری تیروئید، افسردگی روانی یا سابقه ابتلاء به آن باید با احتیاط فراوان صورت گیرد.
۲- مقدار مصرف این دارو در سالمندان باید براساس پاسخ بیمار تعیین شود. زیرا از یک طرف به علت کاهش حساسیت این بیماران به اثر دارو ممکن است افزایش مقدار مصرف لازم باشد و از طرف دیگر به علت کاهش توانایی متابولیسم و دفع دارو، کاهش مقدار مصرف ممکن است ضرورت یابد.
۳- در بیماران مبتلا به مشکل کبدی، مقادیر مصرف این دارو باید کاهش یابد.
۴- در صورت بروز افسردگی ناشی از این دارو، مصرف آن باید قطع شود.
۵- اگر بعد از یک دوره درمان طولانی با این دارو قطع مصرف آن ضرورت پیدا کند، باید مصرف این دارو به تدریج و حداقل طی سه روز تا دو هفته قطع شود. در طول این مدت، بیمار باید از فعالیت‌های شدید بدنی پرهیز کند تا خطر بروز انفارکتوس میوکارد یا آریتمی به حداقل برسد. اگر پس از قطع مصرف دارو، علایم قطع مصرف بروز کرد، باید مصرف دارو را به طور موقت مجدداً شروع نمود ولی به دنبال بهبود بیمار، آن را با احتیاط قطع کرد.
۶- در طول مصرف این دارو، پیگیری عملکرد قلب، تعیین نبض، اندازه‌گیری فشار خون و ثبت نوار قلبی و اندازه‌گیری ضربان قلب ضروری است.

عوارض جانبی پروپرانولول

برادیکاردی، نارسایی قلب، اسپاسم برونش، انقباض عروق محیطی، اختلالات گوارشی، خستگی، مشکلات خواب، بثورات جلدی، اشکال درتنفس یا خس خس کردن، سردی دست‌ها و پاها، اختلال شناخت به خصوص در سالمندان، توهم، افسردگی روانی، ورم مچ و ساق پا، ضربان آهسته و غیر عادی قلب، یبوست، اضطرابیا نگرانی، کاهش توانایی جنسی، اسهال، خواب‌آلودگی خفیف، سردرد، بی‌حسی یا گزگز کردن انگشتان دست و پا و خستگی یا ضعف غیر عادی از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي

مقدار مصرف انسولین و داروهای خوراکی پایین‌آورنده قند خون، هنگام مصرف همزمان با این دارو باید تنظیم شود تا از کاهش بیش از حد قند خون جلوگیری شود. در صورت مصرف همزمان داروهای مسدودکننده گیرنده بتا-آدرنرژیک با داروهای مسدودکننده کانال‌های کلسیمی یا کلونیدین، اثرات کاهش فشار خون ممکن است تشدید شود. مصرف همزمان داروهای مهارکننده و مونوآمین اکسیداز با این دارو(مانند فورازولیدون و پروکاربازین) به علت امکان افزایش شدید فشار خون، توصیه نمی‌شود. در صورت مصرف همزمان این دارو با آمین‌های مقلد سمپاتیک که دارای فعالیت بتا-آدرنرژیک هستند، ممکن است اثرات هر دو دسته دارو کاهش یابند. گزانتین‌ها در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است باعث مهار اثرات درمانی هر دو دسته دارو شوند. همچنین، کلیرانس تئوفیلین افزایش می‌یابد.

نکات قابل توصیه

۱- هیچ یک از نوبت‌های مصرف این دارو نباید فراموش شود،‌ به خصوص اگر روزی یک بار مصرف می‌شود.
۲- این دارو، پرفشاری خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید. مصرف این دارو ممکن است تا پایان عمر ضروری باشد.
۳- مصرف دارو، حتی در صورت احساس بهبودی، باید ادامه یابد.
۴- اگر یک نوبت دارو فراموش شود، به محض به یاد آوردن آن نوبت باید مصرف شود. ولی اگر تا زمان مصرف نوبت بعدی ۴ ساعت باقی مانده باشد، از مصرف آن نوبت باید خودداری شده و مقدار مصرف بعدی نیز دوبرابر نشود.
۵- در بیماران مبتلا به دیابت، با مصرف این دارو علائم کمی قند خون ممکن است پوشانده شود یا غلظت قند خون افزایش یابد یا کاهش قند خون طولانی شود.
۶- از مصرف سایر داروها، به ویژه داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه پزشک ندارند، باید خودداری شود.
۷- قبل از قطع مصرف دارو، باید با پزشک مشورت شود.
۸- به علت احتمال بروز سرگیجه، خواب‌آلودگی و منگی، هنگام رانندگی یا کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.

مکانیسم اثر

تری پاراتید با تنظیم متابولیسم کلسیم و فسفر (افزایش سطح کلسیم سرم و کاهش سطح فسفر سرم) در استخوان‌ها و کلیه، باعث تقویت تشکیل استخوان‌های جدید و افزایش تراکم استخوانی می‌شود.

فارماكوكينتيك

نیمه عمر این دارو پس از تزریق، ۱ ساعت می‌باشد.

عوارض جانبی تری پاراتید

افسردگی، سرگیجه، سردرد، بی‌خوابی، سنکوپ، آنژین پکتوریس، افزایش فشار خون، افت فشار خون، فارنژیت، رینیت، یبوست، تهوع، اسهال، استفراغ، هایپرکلسمی (افزایش کلسیم خون)، گرفتگی عضلات پا، افزایش سرفه، ذات‌الریه، ضایعه پوستی، تعریق، درد گردن و مشکلات دندانی همگی از عوارض مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي

الف) مصرف همزمان این دارو با مکمل‌های کلسیم ممکن است باعث افزایش دفع کلسیم از طریق ادرار شود.
ب) در صورت مصرف همزمان این دارو با دیگوکسین ممکن است به علت بروز هایپرکلسمی (افزایش کلسیم خون) ناشی از مصرف دارو، خطر مسمومیت با دیژیتال‌ها افزایش یابد.

مقدار مصرف روزانه تری پاراتید

۲۰mcg در ران یا شکم تزریق زیرجلدی می‌شود.

مکانیسم اثر بیزاکودیل

این دارو با اثرگذاری مستقیم بر روی عضلات صاف روده باعث افزایش حرکات پریستالتیک روده می‌شود.

فارماكوكينتيك

اثر این دارو پس از ۸-۶ ساعت شروع می‌شود.

موارد منع مصرف

در صورت وجود آپاندیسیت یا نشانه‌های آن یا خونریزی مقعد و نیز انسداد روده با علت نامشخص نباید از بیزاکودیل استفاده  شود. این دارو در صورت کولوستونی یا ایلنوستومی نیز نباید مصرف شود.

هشدارها

استفاده از این دارو در کودکان با سن کمتر از ۶ سال باید با دستور پزشک صورت گیرد.

عوارض جانبی بیزاکودیل

از عوارض احتمالی این دارو می توان به آروغ زدن، کرامپ، اسهال، تهوع و تحریک پوستی در اطراف مقعد اشاره کرد.

تداخل دارويي

مصرف بیش از حد این دارو باعث دفع املاح پتاسیم می‌شود و اثر داروهای مدر در کاهش غلظت سرمی پتاسیم را کاهش می‌دهد.

مصرف همزمان داروهای ضد اسید و شیر با قرص‌های بیزاکودیل ممکن است باعث حل شدن سریع روکش قرص ها و درنتیجه بروز تحریک معده یا دوازدهه شود.

نکات قابل توصیه

۱. از جویدن یا خرد کردن قرص‌های بیزاکودیل یا از مصرف آن با داروهای ضد اسید خودداری شود.

۲. در صورت وجود آپاندیسیت و تا دو ساعت بعد از مصرف سایر داروها از مصرف این داروها خودداری شود.

۳. مصرف طولانی مدت این دارو ممکن است باعث وابسته شدن کار روده به آن شود.

۴. احتمال بروز بثورات جلدی و کرامپ به خصوص در صورت مصرف با معده خالی وجود دارد.

اشکال دارویی بیزاکودیل

Entric Coated Tablet : ۵ mg

Suppository : ۱۰ mg

Pediatric Suppository :۵ mg

مکانیسم اثر دیفنوکسیلات

دیفنوکسیلات احتمالاً به صورت موضعی و مرکزی باعث مهار حرکات دودی روده می شود. آتروپین که عمدتاً به دلیل جلوگیری از سوءاستفاده دارویی به این فرآورده اضافه می شود، دارای خاصیت ضد موسکارینی می باشد.

فارماكوكينتيك

متابولیسم دیفنوکسیلات کبدی است و متابولیت اصلی دارو نیز اثری مشابه خود دارو دارد. نیمه عمر دیفنوکسیلات ۲.۵ ساعت و نیمه عمر متابولیت آن در حدود ۱۲ ساعت است. زمان لازم برای شروع اثر یک ساعت و مدت اثر آن ۴-۳ ساعت می باشد. دفع دارو از طریق مدفوع و کلیه است.

موارد منع مصرف دیفنوکسیلات

در اسهال شدید ناشی از کولیت اولسراتیو یا ناشی از کولیت پسودو ممبران نباید مصرف شود.

هشدارها

۱. کودکان و بیماران سالخورده، به ضعف تنفسی ناشی از دیفنوکسیلات حساس تر هستند.
۲. در افراد مبتلا به دهیدراتاسیون و مبتلا به اسهال ناشی از میکروارگانیسم ها با احتیاط فراوان مصرف شود.

عوارض جانبی دیفنوکسیلات

عوارض آن معمولاً کم و شامل تاری دید، مشکل در دفع ادرار، خشکی پوست و دهان یا تب می باشد.

تداخل دارويي دیفنوکسیلات

مصرف همزمان دیفنوکسیلات با سایر داروهای اعتیادآور و مضعف CNS خطر اعتیاد را افزایش می دهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای پائین آورنده فشارخون با اثر تضعیف CNS می تواند اثر مضعف CNS دیفنوکسیلات را افزایش دهد. اثر ضدموسکارینی آمانتادین، هالوپریدول، فنوتیازین ها و پروکائین آمید ممکن است اثرات آتروپین موجود در این فرآورده را افزایش دهد. مصرف همزمان با داروهای مهارکننده مونوآمینواکسیداز (MAO) ممکن است منجر به بروز ناگهانی بحران پرفشاری خون شود.

نکات قابل توصیه

۱. در صورت بروز تحریک معده همراه غذا مصرف شود.
۲. در صورت مصرف طولانی مدت، احتمال وابستگی به دارو وجود دارد. مصرف طولانی مدت این دارو، فقط در صورت بهبود علایم بالینی بیماری و زیر نظر پزشک باید صورت گیرد.
۳. به دلیل بروز خواب آلودگی یا سرگیجه از انجام کارهایی که نیازمند دقت هستند از جمله رانندگی، خودداری شود.

اشکال دارویی دیفنوکسیلات
Tablet: Diphenoxylate HCL ۲.۵ mg + Atropine Sulfate ۰.۰۲۵ mg

فارماكوكينتيك

فراهمی زیستی این دارو به صورت خوراکی حدود ۴۰ درصد است. جذب دارو همراه با غذا به شکل کپسول (نه قرص) کاهش می‌یابد. اوج غلظت سرمی دارو از زمان مصرف تا ۲ ساعت بعد از آن حاصل می‌شود. این دارو به طور گسترده در بافت‌ها منتشر می‌شود به طوری که غلظت آن در بافت‌ها بیش از پلاسما خواهد بود. این دارو به مقدار کم در کبد متابولیزه می‌شود و بقیه آن به صورت تغییر نیافته عمدتاً از طریق صفرا دفع می‌شود.

موارد منع مصرف آزیترومایسین

در صورت وجود نارسایی کبد، این دارو نباید مصرف شود.

هشدارها

در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبدی یا کلیوی، تاکیکاردی بطنی و پورفیری، این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

عوارض جانبی آزیترومایسین

تهوع، استفراغ، احساس ناراحتی در شکم، اسهال، کهیر، بثورات جلدی و سایر واکنش‌های آلرژیک، کاهش برگشت پذیر قدرت شنوایی در صورت مصرف مقادیر زیاد دارو، یرقان انسدادی و مشکلات قلبی از عوارض مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي

این دارو نیز مانند آزیترومایسین با تعدادی از داروها تداخل دارد

نکات قابل توصیه

بهتر است این دارو ( به ویژه کپسول آن ) با معده خالی مصرف شود ولی در صورت بروز تحریک گوارشی می‌توان دارو را با غذا نیز مصرف کرد

مقدار مصرف آزیترومایسین

بزرگسالان: این دارو به طور معمول به مقدار ۵۰۰ میلی‌گرم یک بار در روز به مدت ۳ روز مصرف می‌شود. در درمان عفونت‌های تناسلی کلامیدیایی و عفونت مجاری ادراری غیر گونوکوکی، یک گرم به صورت تک دوز مصرف می‌شود.
کودکان : برای کودکان با سن بیش از ۶ ماه ۱۰mg/kg یک بار در روز به مدت ۳ روز یا براساس وزن کودک به ترتیب زیر مصرف می شود: برای وزن ۱۵ تا ۲۰ کیلوگرم: مقدار ۲۰۰ میلی‌گرم، برای وزن ۲۶ تا ۳۵ کیلوگرم: مقدار ۳۰۰ میلی‌گرم، برای وزن ۳۶ تا ۴۵ کیلوگرم: مقدار ۴۰۰ میلی‌گرم ( این مقادیر یک بار در روز به مدت ۳ روز مصرف می‌شوند).

مکانیسم اثر متفورمین

متفورمین از طریق کاهش گلوکونئوژنز و افزایش مصرف محیطی گلوکز اثر می‌کند. از آنجا که تنها در حضور انسولین آندوژن اثر دارد، دارو تنها در افرادی مؤثر است که بخشی از سلول‌های پانکراس آن‌ها سالم باشد. تصور می‌شود که متفورین تعداد و یا قدرت اتصال انسولین به گیرنده‌های غشاء سلول، به ویژه گیرنده‌های محیطی را افزایش می‌دهد.

فارماكوكينتيك

فراهمیزیستی دارو ۶۰-۵۰ درصد است ولی غذا، سرعت و میزان جذب دارو را کاهش می‌دهد. نیمه عمر دارو ۲/۶ ساعت است و به صورت تغییر نیافته از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود.

موارد منع مصرف متفورمین

دارو در مواردی مانند بیماری‌های کبدی و کلیوی، بیماری‌های قلبی، استعداد ابتلا به اسیدوز لاکتیک، عفونت شدید، سوختگی شدید، جراحی، تروما، دهیدراتاسیون، اغمای دیابتی و کتواسیدوز نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- در افراد مسن به دلیل احتمال وجود بیماری‌های عروق محیطی و یا اختلال عملکرد کلیوی، دارو باید با احتیاط مصرف شود.
۲- در شرایطی مانند اسهال، استفراغ، فلج معده، انسداد روده و دیگر شرایطی که جذب غذا را به تأخیر می‌اندازد، ‌ممکن است تغییر مقدار مصرف دارو لازم بوده و یا انسولین جایگزین آن شود.
۳- در پرکاری یا کم کاری تیروئید تنظیم مقدار مصرف دارو لازم است.

عوارض جانبی متفورمین

مهم‌ترین عوارض جانبی ناشی از متفورین بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ، اسهال(معمولاً زودگذر)، اسید لاکتیک( قطع درمان لازم می‎باشد) و کاهش جذب ویتامینB۱۲  می‌باشند.

تداخل دارويي

سایمتیدین، آمیلوراید، بلوک کننده‌های کانال کلسیم، دیگوکسین، مرفین، پروکائین آمید، کینین، راینتیدین، تریامترن، تری متوپریم و وانکومایسین که توسط انتقال توبولار کلیوی دفع می‌شوند، ‌غلظت پلاسمایی مت فورمین را افزایش داده و با کلیرانس کلیوی آن تداخل می‌کنند.

نکات قابل توصیه متفورمین

۱- مصرف متفورمین باید به مدت ۲ روز قبل از جراحی یا استفاده از مواد حاجب برای آزمایشات پزشکی قطع شود.
۲- در صورت بروز علائم اسیدوز لاکتیک( اسهال، درد، کرامپ‌های عضلانی، تنفس کوتاه و سریع، خستگی، ضعف و خواب آلودگی و یا استفراغ سریعاً به پزشک مراجعه شود.

مقدار مصرف متفورمین

دارو به میزان ۵۰۰ میلی‌گرم هر ۸ ساعت یا ۸۵۰ میلی گرم هر ۱۲ ساعت همراه یا بعد از غذا مصرف می‌شود.

اشکال دارویی متفورمین

Tablet:۵۰۰ mg
F.C. Tablets: ۵۰۰ mg

مکانیسم اثر

سیلاستاتین به عنوان مهار کننده آنزیم دهیدروپپتیدازI در کلیه، باعث مهار متابولیسمک لیویایمی‌پنم و تولید متابولیت‌های نفروتوکسیک و غیر فعال می‌شود. این دارو فاقد فعالیت آنتی‌باکتریال بوده و تاثیری بر اثرات آنتی‌باکتریال ایمی‌پنم ندارد.
.

عوارض جانبی ایمی پنم

این دارو همیشه همراه با مهارکننده آنزیمی سیلاستاتین تجویز می‌شود. عوارض جانبی ناشی از ترکیب این دو دارو همانند عوارض ناشی از دیگر بتالاکتام‌ها می‌باشد. واکنش‌های افزایش حساسیت مثل راش‌های پوستی، کهیر، ائوزینوفیلی، تب و ندرتاً آنافیلاکسی می‌توانند رخ دهند. آثار گوارشی مثل حالت تهوع و استفراغ، اسهال، بی رنگ شدن دندان‌ها و زبان و تغییر در حس چشایی می‌توانند ایجاد شوند. مواردی از افزایش در مقادیر آنزیم‌های کبدی و اختلال در پارامترهای خونی مشاهده شده است. پس از تزریق، واکنش‌های موضعی مثل درد و یا ترومبوفلبیت می‌توانند رخ دهند. پس از مصرف دارو، تشنج نیز ممکن است رخ بدهد. مخصوصاً در بیماران دارای سابقه ضایعه سیستم عصبی مرکزی و یا عملکرد ضعیف کلیوی. اما گاهی هم در افرادی که فاقد فاکتورهای مستعد بوده‌اند و با دوزهای توصیه شده تشنج رخ داده است. در کودکان تغییر رنگ در ادرار به سمت قرمز که ضرری هم ندارد مشاهده شده است.
پیشگیری از عوارض جانبی: ایمی‌پنم-سیلاستاتین را نباید در بیمارانی که به آن حساسیت دارند تجویز کرد و در مورد بیماران حساس به پنی سیلین، سفالوسپورین‌ها و دیگر بتالاکتام‌ها به علت وجود احتمال بروز واکنش‌های افزایش حساسیت متقاطع، تجویز این دارو باید با احتیاط صورت گیرد. در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی باید با احتیاط تجویز شود و دوز تجویزی به طور متناسب کاهش یابد. در بیماران مبتلا به اختلالات سیستم عصبی مرکزی مثل صرع مراقبت ویژه مورد نیاز است.

تداخل دارويي

در صورت مصرف همزمان این دارو با گانسیکلوویر، منجر به بروز بیماری صرع می‌شود.

مقدار مصرفایمی پنم به صورت انفوزیون داخل وریدی یا تزریق داخل عضلانی عمیق مصرف می‌شود. هنگام تجویز داخل وریدی، دوزهای ۲۵۰ یا ۵۰۰ میلی‌گرمی طی ۲۰ تا ۳۰ دقیقه به صورت انفوزیون داده می‌شود و دوزهای ۷۵۰ میلی‌گرمی تا یک گرمی طی ۴۰ تا ۶۰ دقیقه انفوزیون می‌شود. دوز معمول داخل وریدی در بالغین و در کودکان بالای ۴۰ کیلوگرم یک تا دو گرم در روز در چند نوبت و هر ۶ تا ۸ ساعت ایت که به شدت عفونت بستگی دارد و در عفونت‌های تهدید کننده، دوزهایی تا حداکثر ۴ گرم تجویز می‌شود.
در مورد کودکان ۳ ماهه و یا بزرگتر و با وزن کمتر از ۴۰ کیلوگرم هر ۶ ساعت دوز ۱۵ تا ۲۰ میلی گرم به صورت انفوزیون داخل وریدی تجویز می‌شود و دوز کلی روزانه نباید از ۲ گرم تجاوز کند. در کودکان مبتلا به عفونت متوسطدوزهای بالاتری تا حد ۴ گرم در روز داده می‌شود و در کودکان بزرگتر و مبتلا به سیستیک فیبروزیز دوزهایی تا حد۹۰ میلی‌گرم به صورت روزانه داده می‌شود. در مورد نوزادان کمتر از ۳ ماه دوزهای زیر تجویز می شود: از ۴ هفته تا ۳ ماه ۲۵ میلی‌گرم هر ۶ ساعت، از یک تا ۴ هفته۲۵ میلی‌گرم هر ۸ساعت و زیر یک هفتگی ۲۵ میلی‌گرم هر ۱۲ ساعت تجویز می‌شود.
جهت پروفیلاکسی عفونت‌های جراحی، ایمی پنم با دوز یک گرم به صورت داخل وریدی در زمان ایجاد بیهوشی داده می‌شود که با یک گرم دیگر از این دارو در ۳ ساعت بعد پیگیری می‌شود و دوزهای اضافی ۵۰۰ میلی‌گرمی ۸ و ۱۶ ساعت بعد در صورت لزوم به کار می‌روند. در بالغین مبتلا به عفونت‌های ملایم تا متوسط ایمی‌پنم در دوزهای ۵۰۰ یا ۷۵۰ میلی‌گرمی هر ۱۲ ساعت به صورت داخل عضلانی تجویز می‌شود.

مکانیسم اثر

هورمون رشد یکی از هورمون‌های هیپوفیز قدامی می‌باشد.

فارماكوكينتيك

نیمه عمر مصرف دارو به دنبال تزریق داخل وریدی ۳۰-۲۰ دقیقه و پس از تزریق داخل عضلانی یا زیرجلدی حدود ۵-۳ ساعت است. طول اثر دارو ۴۸-۱۲ ساعت است. متابولیسم دارو کبدی و دفع آن از طریق صفرا می‌باشد.

موارد منع مصرف سوماتروپین

در هیپوتروئیدیسم درمان نشده یا تومورهای بدخیم، خصوصاً تومور داخل جمجمه‌ای که به طور فعال در ۱۲ ماه گذشته رشد کرده باشد، سوماتروپین نباید مصرف شود.

هشدارها

۱. مصرف دارو تنها در بیماران با اپی فیز باز مجاز می‌باشد.
۲. در افراد مبتلا به دیابت ممکن است تنظیم مقدار مصرف داروی ضد دیابت لازم باشد.

عوارض جانبی

تشکیل آنتی‌بادی، واکنش‌های موضعی آلرژیک، درد و تورم در ناحیه تزریق و افزایش خوش‌خیم فشار داخل جمجمه‌ای از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي سوماتروپین

استفاده همزمان مقادیر زیاد استروئیدهای آنابولیک، آندروژن‌ها، استروژن‌ها و هورمون‌های تیروئید با این دارو باعث تسریع بسته شدن اپی فیزها می‌شود. مصرف طولانی مدت مقادیر درمان کورتیکوتروپین(ACTH) و مقادیر بالای خوراکی کورتیکواستروئیدها، باعث مهار پاسخ به هورمون رشد می‌شود.

نکات قابل توصیه سوماتروپین

۱. قبل از به کار بردن این فرآورده باید حساسیت به هورمون رشد و مصرف همزمان سایر داروها خصوصاً کورتیکواستروئیدها و کورتیکوتروپین را در نظر گرفت.
۲. دارو باید به مقدار مناسب تجویز شده و میزان رشد به طور منظم توسط پزشک تعیین شود.
۳. در صورتی که درمان با شکست مواجه شود، آزمون‌های سرولوژیک برای تعیین میزان پادتن برعلیه هورمون رشد انجام شود.
۴. سن استخوان طی درمان باید هر سال تعیین شود.
۵. بررسی عملکرد تیروئید و ارزیابی بروز ضایعات داخل جمجمه‌ای لازم می‌باشد.
۶. تزریق داخل عضلانی دارو بسیار دردناک می‌باشد.

مکانیسم اثر آلبومین

آلبومین یک تنظیم کننده مهم حجم خون در گردش است و ۸۰-۷۰ درصد فشار انکوتیک کلوئید پلاسما را ایجاد می‌کند.

فارماكوكينتيك

نیمه عمر دفع دارو ۲۰-۱۵ روز است. رقیق شدن خون ناشی از مصرف این فرآورده طی چند دقیقه بروز می‌کند. طول اثر دارو به حجم اولیه خون بستگی دارد. اگر حجم خون کاهش یافته باشد، افزایش حجم به مدت چند ساعت باقی می‌ماند. در بیمارانی که حجم خون آنها طبیعی است، اثر دارو به مدت کمتری باقی خواهد ماند. آلبومین در سرتاسر آب خارج سلولی توزیع می‌شود. بیش از ۶۰% آن در بخش مایع خارج سلولی قرار می‌گیرد.

موارد منع مصرف آلبومین

این دارو در افراد مبتلا به کم خونی شدید، نارسایی قلبی، افزایش حجم خون و خیز ریوی نباید مصرف شود.

عوارض جانبی آلبومین

نارسایی احتقانی قلب، کاهش قابلیت انقباضی عضله قلب، خیز ریوی و احتباس آب و املاح از عوارض مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي

هیچ گونه تداخل قابل توجهی با داروها ندارد

نکات قابل توصیه آلبومین

۱- محلول‌های حاوی آلبومین را می توان بدون در نظر گرفتن گروه خونی، به بیماران تزریق نمود.
۲- محلول‌ حاوی آلبومین را می توان بدون رقیق نمودن یا پس از رقیق کردن با محلول تزریقی کلرور سدیم ۰/۹ درصد یا محلول تزریقی دکستروز ۵ درصد مصرف کرد. نباید از آب استریل برای تزریق برای این منظور استفاده نمود، زیرا منجر به کاهش متعاقب در اسمولاریته و در نتیجه افزایش بروز خطر همولیز کشنده و نارسائی حاد کلیوی می‌شود.

اشکال دارویی آلبومین

Infusion : ۵% 
Infusion : ۲۰% ( ۵۰ ml)

موارد استفاده آسپیرین

آسپرین برای درمان دردهای خفیف تا متوسط (سردرد، دیس منوره، میالژی، دردهای دندانی)، درمان درد و التهاب در بیماران آرتریت روماتوئید، اوستئوآرتریت و نیز کاهش تب اندیکاسیون دارد. همچنین به علت اثرات ضد پلاکتی، این دارو در درمان اولیه اختلالات قلبی-عروقی (آنژین پکتوریس، انفارکتوس میوکارد) نیز کاربرد دارد.

مکانیسم اثر آسپیرین

این دارو، آنزیم سیکلواکسیژناز را مهار می‌کند و پلاکت‌ها به این اثر بسیار حساس هستند. همچنین اثرات ضد التهابی آن از طریق مهار تولید آنتی بادی‌، مهار آزاد شدن هیستامین به وسیله آنتی‌ژن و تثبیت نفوذپذیری مویرگها طی واکنش‌های ایمونولوژیکی اعمال می‌شود.

فارماكوكينتيك

آسپرین پس از تجویز به فرم خوراکی به خوبی از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود و به میزان ۹۰-۸۰% به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود. نیمه عمر دارو ۳-۲ ساعت است و به طور وسیعی در کبد متابولیزه می‌شود. دارو توانایی عبور از جفت و شیر را نیز دارد.

موارد منع مصرف

در کودکان زیر ۱۲ سال (احتمال بروز سندرم ری)، افراد مبتلا به زخم دستگاه گوارشی، هموفیلی، افراد دارای سابقه حساسیت به سایر داروهاای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و کسانی که دچار ترومبوسیتوپنی، آنژیوادم و پولیپ‌های بینی همراه با آسم هستند نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- در بیماری‌هایی مانند آسم، الرژی، آسیب‌های کلیوی یا کبدی، کاهش آب بدن، اولسرپپتیک و کمبود G۶PD باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

۲- مصرف آسپرین، درمان مناسبی برای کودکان مبتلا به بیماری‌های خفیف نبوده و در کودکان زیر ۱۲ سال فرآورده‌های حاوی آن، مگر در موارد خاص نظیر آرتریت جوانان، نباید مصرف شود.

عوارض جانبی آسپیرین

تحریک ملایم دستگاه گوارش، گاهی همراه با خونریزی بدون علامت و افزایش زمان خونریزی، از عوارض شایع مصرف این دارو است. در بیماران حساس، ممکن است اسپاسم برونش‌ها و واکنش‌های پوستی بروز نماید. همچنین نارسایی کلیوی، کبدی و عوارض عصبی نظیر اختلال شناخت، سرگیجه، وزوز گوش، تشنج، افسردگی، اختلالات اسید-باز و اثرات تب‌زا از عوارض وابسته به مقدار مصرف این دارو می‌باشند.

تداخل دارويي

الف- خطر خونریزی ناشی از مصرف داروهای ضد انعقاد خوراکی در حین درمان با این دارو تشدید می‌شود.

ب- مصرف همزمان این دارو با آنتی بیوتیک‌ها، کورتیکواستروئیدها و NSAIDs احتمال بروز عوارض گوارشی را تشدید می‌کند.

ج- مصرف همزمان این دارو با فوروزماید، آمینوگلیکوزیدها، سیس پلاتین، کاپرومایسین، اریترومایسین و نکومایسین، احتمال تشدید اتوتوکسیتی را زیاد می‌کند و از این نظر باید بیمار را چک کرد.

نکات قابل توصیه

الف- در کودکان تب دار با علائم سرماخوردگی و زیر ۱۲سال به علت احتمال بروز سندروم ری (Reye ‘s syndrome) مصرف آسپیرین به عنوان داروی ضد تب و ضد درد، منع مصرف دارد.
ب- در بیماران با سابقه آسم، احتمال تشدید حملات به دنبال مصرف آسپیرین افزایش می‌یابد.

فارماكوكينتيك

این دارو از راه خوراکی به خوبی جذب می‌شود. اما متابولیسم گذر اول کبدی آن زیاد بوده و برای رسیدن به اثر درمانی، نسبت به راه‌های غیرخوراکی، مقدار بیشتری از مورفین نیاز خواهد بود. این دارو در اکثر بافت‌ها تجمع می‌یابد. ضمناً‌ در کبد با گلوکورونیک اسید کونژوگه شده و سپس از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود. مقدار کمی از دارو نیز بدون تغییر از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود. پیوند این دارو به پروتئین بسیار کم است. نیمه عمر آن ۳-۲ ساعت و زمان شروع اثر دارو از راه تزریق عضلانی و زیر جلدی ۳۰-۱۰ دقیقه است. زمان لازم برای شروع اثر دارو از راه عضلانی ۶۰-۳۰ دقیقه و از راه خوراکی و عضلانی ۵-۴ ساعت می‌باشد.

موارد منع مصرف مورفین

این دارو در صورت وجود اسهال شدید همراه با کولیت ‌پسو‌دوممبران ناشی از مصرف سفالوسپورین‌ها و پنی‌سیلین‌ها،‌ اسهال ناشی از مسمومیت و ضعف حاد تنفسی نباید مصرف شود.

هشدارها

۱. در صورت ابتلا به آسم، کم بودن ذخیره تنفسی و التهاب روده، مصرف این دارو باید با احتیاط کامل انجام شود.
۲. مصرف مکرر این دارو، باعث ایجاد وابستگی و تحمل به اثرات دارو می‌شود.

عوارض جانبی

تهوع و استفراغ (به خصوص در شروع مصرف) یبوست،‌ خواب آلودگی، کاهش فشار خون و تضعیف تنفس در مقادیر مصرف زیاد، مشکل در ادرار کردن،‌ اسپاسم صفرا یا مثانه، خشکی دهان، تعریق، سردرد، برافروختگی صورت، سرگیجه، کاهش ضربان قلب، تپش قلب، افت فشار خون وضعیتی، کاهش دمای بدن، توهم، حالت خماری، تغییر در خلق و خو، وابستگی، اختلال در تفکر، تنگی در مردمک چشم، بثورات جلدی، کهیر و خارش از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي

اگر به طور همزمان با سایر داروهای مضعف CNS مصرف شود،‌ تضعیف CNS تشدید شده می‌تواند باعث ایجاد تضعیف تنفسی و کاهش فشار خون شود. مصرف همزمان با داروهای شبه‌ آتروپینی نیز باعث تشدید احتباس ادرار و یبوست شده و ممکن است انسداد فلجی روده ایجاد نماید. مصرف بوپرنورفین پیش از مصرف یک داروی ضد درد اوپیوئیدی ممکن است اثر درمانی داروی ضد درد را کاهش دهد. مصرف نالترکسون در بیمارانی که به داروهای ضد درد اپیوئیدی وابستگی جسمی دارند، ممکن است باعث بروز علائم قطع مصرف دارو شود.

نکات قابل توصیه

۱. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه‌شده مصرف شود.
۲. اگر پس از چند هفته مصرف دارو، پاسخ مطلوب حاصل نشد، بدون مشورت با پزشک مقدار مصرف دارو نباید افزایش یابد.
۳. در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یادآوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر اینکه تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر شود.
۴. از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS با این دارو باید خودداری شود.
۵. در صورت بروز سرگیجه، خواب آلودگی، منگی و احساس کاذب سرخوشی باید در مصرف این دارو احتیاط کرد.
۶. هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط کرد.
۷. قبل از مصرف دارو پس از مصرف طولانی مدت، باید با پزشک مشورت شود. قطع تدریجی مصرف دارو ممکن است ضروری باشد.

اشکال دارویی مورفین
Injection: ۱۰ mg /ml
Tablet : ۱۰mg

فارماكوكينتيك

این دارو به آهستگی در محل تزریق (‌عضلانی‌) آزاد می‌شود و پس از هیدرولیز به پنی سیلین G تبدیل می‌شود و در نتیجه، غلظت سرمی مطلوب، اگرچه کمتر، اما به مدت طولانی‌تری نسبت به سایر پنی‌سیلین‌های تزریقی ایجاد می‌کند. اوج غلظت سرمی دارو پس از ۲۴ ساعت ایجاد خواهد شد.

موارد منع مصرف پنی سیلین بنزاتین

در صورت وجود سابقه بیماری‌های گوارشی به ویژه کولیت ناشی از آنتی‌بیوتیک و پنی سیلین بنزاتین باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

هشدارها

در بیماران مبتلا به مشکل کلیوی و سابقه بیماری‌های گوارشی به ویژه کولیت ناشی از آنتی‌بیوتیک باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

عوارض جانبی

واکنش‌های حساسیتی شامل کهیر، تب، درد مفاصل، آنژیوادم و شوک آنافیلاکتیک در بیمارانی که دچار حساسیت مفرط می‌شوند، با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارويي

مصرف همزمان پنی‌سیلین‌ها با متوترکسات منجر به کاهش کلیرانس متوترکسات و در نتیجه مسمومیت با این دارو می‌شود.

نکات قابل توصیه

۱- این دارو فقط باید به صورت تزریق عمیق عضلانی مصرف شود و نباید به صورت وریدی، داخل شریان یا زیر جلدی یا نزدیک عصب، تزریق شود.
۲- تزریق پنی سیلین G بنزاتین باید به صورت آهسته و پیوسته انجام شود تا سوزن مسدود نشود. 
۳- مخلوط کردن پنی‎سیلین‌ها و آمینوگلیکوزیدها توصیه نمی‌شود.
۴- در صورت بروز اسهال، بدون مشورت با پزشک از مصرف هرگونه داروی ضد اسهال باید خودداری کرد.

اشکال داروییFor injection : ۶۰۰،۰۰۰ units
For injection : ۱،۲۰۰،۰۰۰ units

مکانیسم اثر

انسولین ذخیره و متابولیسم کربوهیدرات‌ها، پروتئین و چربی‌ها را کنترل می‌کند. انسولین باعث تبدیل گلوکز و اسید چرب آزاد داخل سلولی به شکل ذخایر گلیکوژن و تری‌گلی‌سیرید می‌شود. همچنین تبدیل گلوکز کبدی به گلیکوژن را افزایش داده و خروج گلوکز از کبد را مهار می‌کند. تزریق داخل وریدی انسولین با کاهش قند خون، ترشح هورمون رشد را تحریک می‌کند.

فارماكوكينتيك

درتزریق زیرجلدی شروع اثر انسولین ۶۰-۳۰ دقیقه پس از تزریق است و مدت زمان اثربخشی آن ۸ ساعت است که پس از ۴-۲ ساعت به حداکثر می‌رسد. شروع اثر انسولین ایزوفان بای فازیک پس از ۳۰ دقیقه، طول اثر آن ۲۴ ساعت و حداکثر اثر آن پس از ۸-۴ ساعت دیده می‌شود. شروع اثر انسولینNPH انسانی( ایزوفان) پس از ۴-۳ ساعت، طول اثر آن ۲۴-۱۸ ساعت و حداکثر اثر آن پس از ۱۲- ۶ ساعت می‌باشد. انسولین در بیشتر بافت‌های بدن توزیع می‌شود و متابولیسم آن کبدی وکلیوی است. نیمه عمر دارو ۶-۵ دقیقه و ۸۰-۳۰% از دفع آن کلیوی است.

موارد منع مصرف انسولین

در افراد مبتلا به اسهال، فلج معده، انسداد روده، استفراغ و دیگر شرایطی که باعث عدم جذب غذا می‌شود و یا شرایطی که باعث کاهش قند خون می‌شود مانند بی‌کفایتی آدرنال و هیپوفیز، نباید انسولین مصرف کرد.

هشدارها

۱. در بیماری‌های کلیوی با توجه به تغییرات کلیرانس انسولین، بیماری‌های کبدی با توجه به تغییرات متابولیسم انسولین و در تغییرات غلظت قند خون، تنظیم میزان مصرف لازم می‌باشد.
۲. در شرایط ایجاد کننده افزایش قند خون مانند تغییرات هورمونی در زنان، تب، پرکاری غده فوق کلیوی، عفونت و استرس‌های روانی ممکن است نیاز به انسولین افزایش یابد.
۳. پرکاری تیروئید، فعالیت بدن و کلیرانس انسولین را زیاد کرده و کنترل قند خون را مشکل می‌کند.
۴. جراحی با تروما ممکن است قند خون را افزایش یا کاهش داده و تنظیم مقدار مصرف انسولین لازم باشد.

عوارض جانبی انسولین

واکنشهای موضعی و دیستروفی بافت چربی در محل تزریق، کاهش قند خون با مصرف مقادیر زیاد و نیز افزایش وزن از علایم مصرف انسولین است. پروتامین موجود در فرآورده‌های انسولین ممکن است واکنش‌های آلرژیک ایجاد کند.

تداخل دارويي 

بلوک کننده‌های بتا آدرنژیک ممکن است باعث بالا رفتن قند خون یا کاهش قند خون شود. بلوک کننده‌های اختصاصی بتاییک کمتر عوارض فوق را ایجاد می‌کنند ولی می‌توانند علائم کاهش قند خون را مخفی کنند. کورتیکواستروئیدها اثرات انسولین را خنثی می‌کنند. بنابراین تنظیم مقدار مصرف دارو لازم است.

نکات قابل توصیه

۱. در دوران بارداری و شیردهی ممکن است نیاز به انسولین تغییر کند، بنابراین کنترل قند خون لازم است.
۲. در کودکان قبل از سن بلوغ و در افراد مسن، به دلیل حساسیت بیشتر به انسولین، خطر افت قند خون بیشتر است.
۳. سرنگ مناسب برای تعیین مقدار مصرف دقیق انسولین باید انتخاب شود، محل تزریق دقیقاً مشخص شده و در تزریقات مکرر محل تزریق تغییر داده شود.
۴. با تغییر رژیم غذایی، فعالیت بدنی یا بیماری نیاز به انسولین تغییر می‌کند.

مقدار مصرف انسولین

مطابق با نیاز بیمار به صورت زیر جلدی، داخل عضلانی یا داخل وریدی تزریق می‌شود.

اشکال داروییInjection:Insulin Regular ۱۰۰ IU/ml
Injection:Insulin Isophane (NPH) ۱۰۰ IU/ml
Injection: Insulin Biphasic Isophane ۱۰۰ IU/ml (Isophane Insulin ۷۰% + Insuline Regular ۳۰%)
Injection:Insuline Zinc ۱۰۰ IU/ml

موارد استفاده سفیکسیم

سفیکسیم در درمان عفونت‌های حاد ناشی از باکتری‌های حساس به این دارو مصرف می‌شود که شامل سوزاک، عفونت گوش میانی، فارنژیت، عفونت‌های بخش تحتانی دستگاه تنفسی و عفونت‌های مجاری ادراری می‌شود.

فارماكوكينتيك 

فقط ۴۰ تا ۵۰ درصد یک دوز خوراکی سفیکسیم به آهستگی جذب می‌شود. جذب این دارو در حضور غذا کاهش می‌یابد. اوج غلظت سرمی دارو ۶-۲ ساعت پس از مصرف خوراکی آن حاصل می‌شود. نیمه عمر پلاسمایی دارو ۴-۳ ساعت است که در صورت ابتلا به مشکل کلیوی افزایش می‌یابد. متابولیسم این دارو مشخص نشده است. حدود ۲۰ درصد از دارو به صورت تغییر نیافته از طریق کلیه‌ها و ۶۰ درصد از آن از راه‌های غیرکلیوی دفع می‌شود.

موارد منع مصرف سفیکسیم

در صورت وجود سابقه حساسیت به پنی‌سیلین‌ها، سفالوسپورین‌ها یا پنی‌سیلامین یا ابتلا به پورفیری، این دارو نباید مصرف شود.

مقدار مصرف سفیکسیم

بزرگسالان : مقدار ۴۰۰-۲۰۰ میلی گرم در روز به صورت خوراکی در یک یا چند نوبت مصرف می‌شود.
کودکان : در کودکان با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم۸ mg/ kg ، در روز به صورت سوسپانسیون خوراکی در یک یا چند نوبت مصرف می‌شود.

اشکال داروییCoated F.C. Tablet:۲۰۰mg
Coated F.C. Tablet: ۴۰۰mg
Coated F.C. Tablet:۲۵۰mg
For Oral Suspension: ۱۰۰ mg /ml
For Pediatric Oral Suspension :۵۰ mg/ Sachet